Over mijn werk

Op sommige momenten is er behoefte aan een ordening, een rode draad of noem het een overzicht van je werk. Wat was het vertrekpunt ook alweer? Waarom ben je al die jaren bezig met vorm, licht/donker en vooral steen? De verwondering? Ontstaat het werk vanuit een verwondering over de schoonheid van dingen of juist vanwege de onmacht, de onvolkomenheid en gebrokenheid die aan het leven inherent is?
Een antwoord op deze vragen is denk ik, dat de kunstenaar niets hoeft te beweren, de kunstenaar toont en dat is zijn kracht. Hij toont een werkelijkheid die niet bestaat, maar wel geldig is en een andere waarheid kent. Beeldhouwen is mijn manier om met de werkelijkheid om te gaan. Waren mijn eerste beelden anekdotisch, zoals de serie De Grote Reis, met boten en ruïnes, later dient zich een fascinatie voor energie en vitaliteit aan, die terug te vinden is in zaden en bloemen en ga ik meer uit van een idee.

Een uitspraak van Fritz Wotruba: “Every form has an inner force” werd mijn houvast. De bloemvormen gingen over in Kronen, Stapelingen en Families. Steeds meer is er de overgave aan vorm en materiaal. Er ontstaan combinaties van steen-staal, hout-steen en steen-glas.
De natuur kan me verwonderen door de wijze waarop bomen en bloemen groeien. Veel bomen groeien in spiralen en zonnebloemen b.v. draaien in een etmaal rondom hun as met hun kopje naar de zon. De spiraal als metafoor voor groei.

Hoe komt een werk tot stand ? Is een vraag die me vaak gesteld wordt. Allereerst is er nog een vaag idee, gebaseerd op een gedicht (b.v. een landschap naar Rilke), een foto of een stuk muziek. Dan ga ik net zolang door met verzamelen van informatie, tekeningen en modellen maken van klei, gips en was, totdat ik een soort van verzadiging bereik. De periode die dan aanbreekt zou je een twilight-zone kunnen noemen. Ik baad me in onzekerheid, wil niets nieuws meer horen of zien, totdat er een soort van ingeving/toeval/inzicht over me komt. Dit is misschien de mystieke kant van het kunstenaarsschap en laat zich lastig duiden. Het is grotendeels een intrinsiek proces. Gedachten moeten een tijdje rijpen en plannen worden herzien of bijgeschaafd. Op een gegeven moment word ik dan ongedurig (het bekende ei leggen), zodat het project er als het ware wel van moet komen. Het moet gerealiseerd worden.

Het één kan niet zonder het andere ontstaan. Of het nu gaat om een schetsje, een schilderij, tekening of een sculptuur, alles is even waardevol. Op deze website heb ik dan ook gekozen om veel ruimte aan deze procesmatige kant te bieden en géén een strikte chronologische opbouw aan te houden. De nadruk ligt meer op thema’s en hoe het een in het andere overgaat.

Cissy van der Wel